AKKA.NET – obsługa błędów

W poprzednich postach o AKKA.NET pisałem o hierarchii aktorów. Stanowi ona bardzo ważny element systemów opartych na aktorach. Zasada jest taka, że uproszczamy problem na podproblmy, aż do momentu, gdy każdy podproblem jest łatwy w implementacji za pomocą pojedynczego aktora.  Dla przypomnienia, stworzyliśmy następującą hierarchię:

Co się stanie, gdy jeden z aktorów wyrzuci wyjątek? AKKA.NET posiada kilka mechanizmów. Przede wszystkim jednak, taki aktor zostanie wstrzymany, możliwe  wraz ze wszystkimi potomkami (w zależności od przyjętej strategii). Następnie do rodzica zależy, co należy zrobić. Możliwe strategie to:

• Węzeł podrzędny zostanie wznowiony
• Węzeł podręczny zostanie zatrzymany
• Węzeł podręczny zostanie zrestartowany
• Rodzic może nie wiedzieć jak obsłużyć dany błąd. Z tego względu jest możliwość eskalacji problemu do kolejnego rodzica (czyli dziadka względem węzła, który wywołał problem).

Dobór odpowiedniej strategi jest dość trudny i należy wiedzieć czym się charakteryzuje każda z nich.

W przypadku wznowienia działania, stan wewnętrzny aktora jest utrzymany. Ponadto wszystkie dzieci danego węzła również zostaną wznowione.

Dla odmiany restart aktora powoduje usunięcie całego stanu.  Jeśli wiemy, że stan aktora jest błędny (niespójny), wtedy taka strategia jest rozsądna. Analogicznie potomkowie również zostaną zrestartowani.

Przez stan wewnętrzny mam na myśli prywatne pola i zmienne. Kolejka z wiadomościami asynchronicznymi jest przechowywana gdzieś indziej. Jeśli zatem wiadomość “A” wywołała problem i zrestartowaliśmy aktora, wtedy kolejne wiadomości  np. “B”, które były już w kolejce, nie zostaną utracone. Pominiemy wyłącznie wiadomość, która wywołała błąd.

Analogicznie sytuacja wygląda z zatrzymaniem aktora. Jest to skrajna sytuacja, kiedy nie wiemy jak naprawić problem. Wtedy najbezpieczniej jest po prostu zatrzymać węzeł powodujący problem, wraz ze wszystkimi jego potomkami.

Zasadę eskalacji błędu do rodzica, myślę, że można już wywnioskować ponieważ wygląda analogicznie. Węzeł jest wstrzymany tymczasowo w momencie przekazania kontroli do kolejnego rodzica.

Implementacja obsługi błędów w AKKA.NET sprowadza się do tzw.  “Supervision strategy”.

Pierwsza, domyślna strategia to OneForOneStrategy. Oznacza to, że akacja zostanie podjęta wyłącznie na węźle, który spowodował problem. Załóżmy, że mamy rodzica P z dziećmi A, B, C. Jeśli wyjątek został wyrzucony przez “A”, wszelkie akcje (takie jak zatrzymanie, restart) zostaną podjęte na tylko A.

AllForOneStrategy z kolei podejmie akcje dla każdego z rodzeństwa. Oznacza to, że jeśli A wywoła wyjątek to również B,C zostaną np. wstrzymane lub zrestartowane.

Powyższe strategie również definiują jaki wyjątek jaką akcję powinien spowodować (stop, restart, escalate, resume).

W praktyce wygląda to tak, że aktor zwraca swoją strategie, a strategia z kolei przyjmuje kilka parametrów określających możliwe akcje w zależności od wyjątku, liczby powtórzeń itp. W przyszłym wpisie, pokaże jak to wygląda od strony C#.

Wyświetl pełny artykuł