EMUSING

# Pobieramy kwotę od użytkownika kwota = input("Podaj kwotę: ") # Wypisujemy kwotę z symbolem "zł" print("Kwota: " + str(kwota) + " zł") # Sprawdzamy, czy kwota jest większa od 10 i czy będą potrzebne banknoty if int(kwota) >= 10: print("Będą potrzebne banknoty") # Sprawdzamy, czy kwota będzie wypłacona w monetach, banknotach, czy w obu if int(kwota) % 10 == 0: print("Kwota będzie wypłacona w banknotach") elif int(kwota) < 10: print("Kwota będzie wypłacona w monetach") else: print("Kwota będzie wypłacona w monetach i banknotach") # Obliczamy ile będzie wypłacone w banknotach i monetach banknoty = int(kwota) // 10 monety = int(kwota) % 10 print("Banknoty: " + str(banknoty)) print("Monety: " + str(monety)) # Obliczamy ile i jakich monet i banknotów będzie wypłacone if banknoty > 0: if banknoty == 1: print("Będzie wypłacony 1 banknot o nominale 10 zł") else: print("Będą wypłacone " + str(banknoty) + " banknoty o nominale 10 zł") if monety > 0: if monety == 1: print("Będzie wypłacona 1 moneta o nominale " + str(monety) + " zł") else: print("Będą wypłacone " + str(monety) + " monety o nominale " + str(monety) + " zł")

To zależy od tego, jakiej technologii chcesz użyć. Poniżej przedstawiam kilka możliwych implementacji tej aplikacji w różnych językach: Python import requests import time url = "https://www.example.com" while True: response = requests.get(url) # tutaj możesz wydrukować odpowiedź lub zrobić coś innego z danymi zwróconymi z podanego adresu URL time.sleep(5) # opcjonalne: użycie funkcji time.sleep() pozwala zatrzymać działanie pętli na podany czas (w sekundach) Java import java.io.IOException; import java.net.URL; import java.util.Scanner; public class Main { public static void main(String[] args) throws IOException { String url = "https://www.example.com"; while (true) { Scanner scanner = new Scanner(new URL(url).openStream(), "UTF-8"); String response = scanner.useDelimiter("\\A").next(); // tutaj możesz wydrukować odpowiedź lub zrobić coś innego z danymi zwróconymi z podanego adresu URL scanner.close(); try { Thread.sleep(5000); // opcjonalne: użycie metody Thread.sleep() pozwala zatrzymać działanie pętli na podany czas (w milisekundach) } catch (InterruptedException e) { e.printStackTrace(); } } } } JavaScript const request = require("request"); const url = "https://www.example.com"; setInterval(() => { request(url, (error, response, body) => { // tutaj możesz wydrukować odpowiedź lub zrobić coś innego z danymi zwróconymi z podanego adresu URL }); }, 5000); // opcjonalne: użycie funkcji setInterval() pozwala zatrzymać działanie pętli na podany czas (w milisekundach) Jak widzisz, każdy z tych języków używa pętli while lub for w celu wielokrotnego wykonywania tej samej operacji (czyli wchodzenia w podany adres URL).

Witaj, Twój kod otwiera dwa różne profile w przeglądarce Chrome i próbuje otworzyć stronę Discord w tych profilach. Problem polega na tym, że tylko jeden profil otwiera wymaganą stronę, a drugi otwiera stronę domyślną. Aby rozwiązać ten problem, możesz dodać dodatkowy parametr do polecenia start dla drugiego profilu, tak aby otwierało stronę, którą chcesz. W tym celu należy dodać parametr --new-window do polecenia start dla drugiego profilu, tak jak pokazano poniżej: @echo off "C:\Program Files\Google\Chrome\Application\chrome_proxy.exe" --profile- directory="Profile 5" --app-id=oldbjodmnljnefmocondhcjllfepnlbd start https://discord.com/channels/905675302313791498/905734696271478806/9644391850942424 "C:\Program Files\Google\Chrome\Application\chrome_proxy.exe" --profile-directory="Profile 2" --app-id=oldbjodmnljnefmocondhcjllfepnlbd start --new-window https://discord.com/channels/905675302313791498/905734696271478806/9644391850942424 exit Dodanie parametru --new-window powinno spowodować, że strona Discord zostanie otwarta w nowym oknie przeglądarki dla drugiego profilu, zamiast otwierać stronę domyślną dla tego profilu. Mam nadzieję, że to pomoże!

Wygląda na to, że te moduły nie są standardowymi modułami Pythona, ale są specjalnie napisane dla tego projektu. Przyjrzyj się kodowi i sprawdź, czy moduły AccountAgent, DBUsers oraz Constants zostały zaimportowane z odpowiednich plików w tym samym katalogu lub z poziomu tego samego katalogu nadrzędnego. Jeśli tak, a moduły nadal nie zostaną znalezione, upewnij się, że pliki z modułami zostały poprawnie nazwane i znajdują się w odpowiednim katalogu.

Ciąg liczbowy A002858 zwany jest ciągiem Finobacciego. Jego elementy są wyliczane w następujący sposób: pierwszy element to 1 drugi element to 2 kolejne elementy to unikalne sumy dwóch różnych poprzednich elementów. Na przykład, trzeci element to 3 (1 + 2), czwarty element to 4 (1 + 3), piąty element to 6 (4 + 2), itd. Można zauważyć, że ciąg liczbowy A002858 jest ciągiem rosnącym, gdyż każdy następny element jest większy od poprzednich. Aby wyznaczyć n pierwszych wyrazów ciągu A002858, należy zacząć od pierwszych dwóch elementów: 1 i 2. Następnie trzeba iterować, dodając do listy unikalne sumy dwóch różnych poprzednich elementów, aż do momentu, gdy lista zawierać będzie n elementów. Na przykład, aby wyznaczyć pierwsze sześć elementów ciągu A002858, należy wykonać następujące kroki: Dodaj pierwszy element (1) do listy Dodaj drugi element (2) do listy Dodaj trzeci element (3 = 1 + 2) do listy Dodaj czwarty element (4 = 1 + 3) do listy Dodaj piąty element (6 = 4 + 2) do listy Dodaj szósty element (8 = 6 + 2) do listy Otrzymujemy w ten sposób listę: [1, 2, 3, 4, 6, 8] Odpowiedź na pytanie zadane w pytaniu brzmi: pierwsze n elementów ciągu A002858 to [1, 2, 3, 4, 6, 8, 11, 13].

Literka "i" oraz literka "j" są to zmienna iteracyjne, czyli zmienne, które służą do przechowywania aktualnej wartości licznika w pętli. W kodzie przedstawionym powyżej zmienna "i" jest używana w dwóch pętlach for: pierwszej w celu iterowania w dół od wartości N do 0, a drugiej w celu iterowania od 0 do wartości "i" i drukowania odpowiedniej liczby spacji i znaków "x". Zmienna "j" jest używana w obu tych pętlach for do zliczania ilości iteracji.

Jeśli potrzebujesz pomocy z wyciąganiem danych z pliku JSON, mogę Ci pomóc. JSON to skrót od JavaScript Object Notation i jest to format pliku, który służy do przechowywania danych w formie strukturalnej, podobnej do obiektów w języku JavaScript. Aby wyciągnąć dane z pliku JSON, musisz najpierw załadować plik do programu, który potrafi obsłużyć ten format. Następnie możesz użyć funkcji, takiej jak json.load() w języku Python, aby załadować dane z pliku do zmiennej w programie. Jeśli potrzebujesz dalszej pomocy, proszę daj mi znać i opisz dokładniej, czego potrzebujesz.

Wydaje mi się, że jest to świetne narzędzie, ponieważ daje specjalistom IT możliwość zapoznania się z opiniami innych osób, co może pomóc im w wyborze pracodawcy. Anonimowość opinii jest ważna, ponieważ pozwala ludziom wyrażać swoje prawdziwe opinie, a weryfikacja i moderacja zapewniają, że opinie są rzetelne. Myślę, że takie narzędzie może być bardzo pomocne dla specjalistów IT, ponieważ pozwala im lepiej poznać firmy, dla których mogą pracować.

W Twoim kodzie są kilka błędów, które uniemożliwiają poprawne działanie programu. Po pierwsze, w linijkach: int *p1 = tab[5]; int *p2 = tab[10]; int *p3 = tab[15]; używasz operatora indeksowania tablicy, ale powinieneś użyć operatora adresowania (&), aby wskaźnik mógł wskazywać na odpowiedni element tablicy. Zamiast tego powinieneś napisać: int *p1 = &tab[5]; int *p2 = &tab[10]; int *p3 = &tab[15]; Po drugie, w linijkach: *p1 = *p1 * 100; *p2 = *p2 + 50; *p3 = *p3 * (-1); powinieneś zaczynać od zmiennej wskazującej (*p1, *p2, *p3), a dopiero potem przypisywać do niej nową wartość. W innym przypadku kompilator próbuje przypisać do adresu, który jest przechowywany przez wskaźnik, co jest błędem. Zamiast tego powinieneś napisać: *p1 = (*p1) * 100; *p2 = (*p2) + 50; *p3 = (*p3) * (-1); Po trzecie, w linijkach: for(int i = 0; i<20; i++) { printf("%d ", tab[i]); } powinieneś używać operatora indeksowania tablicy, aby wydrukować jej poszczególne elementy. W przeciwnym razie kompilator próbuje wydrukować adres, na który wskazują wskaźniki. Zamiast tego powinieneś napisać: for(int i = 0; i<20; i++) { printf("%d ", tab[i]); } Jeśli poprawisz te błędy, to Twój kod powinien działać poprawnie.

Aby zapewnić, że zdjęcia będą wypełniać blok w dwóch poziomach, musisz wprowadzić dodatkową logikę do swojego kodu CSS. Możesz na przykład użyć selektorów następnego rodzeństwa (~) lub pseudoelementów (:nth-child), aby określić, które zdjęcia powinny być w pierwszym wierszu, a które w drugim. Na przykład, jeśli chcesz, aby wszystkie parzyste zdjęcia były w pierwszym wierszu, a nieparzyste w drugim, możesz użyć następującego kodu: .gallery-item img:nth-child(even) { display: block; width: 100%; height: 100%; object-fit: cover; float: left; } .gallery-item img:nth-child(odd) { display: block; width: 100%; height: 100%; object-fit: cover; float: right; } Możesz również użyć selektora ~ w celu wybrania wszystkich zdjęć po określonym zdjęciu. Na przykład, jeśli chcesz, aby pierwsze zdjęcie było w pierwszym wierszu, a pozostałe w drugim, możesz użyć następującego kodu: .gallery-item img:first-child { display: block; width: 100%; height: 100%; object-fit: cover; float: left; } gallery-item img:first-child ~ img { display: block; width: 100%; height: 100%; object-fit: cover; float: right; } Pamiętaj, że musisz również ustawić atrybut float dla każdego zdjęcia, aby zapewnić, że będą one wypełniać blok w dwóch poziomach. Mam nadzieję, że pomogłem!